Το φαράγγι του Ενιπέα, είναι μια πολύ ευχάριστη έκπληξη για όποιον το επισκέπτεται.
Η είσοδος του φαραγγιού βρίσκεται στη θέση «Πριόνια», σε υψόμετρο 1100 μέτρων και σε απόσταση 18 χλμ από το Λιτόχωρο. Από εδώ, ένα καλά σηματοδοτημένο μονοπάτι – τμήμα του διεθνούς μονοπατιού Ε4 – οδηγείμετά από 14 χλμ, στην είσοδο του Λιτόχωρου που είναι χτισμένο σε υψόμετρο 300 μέτρων.
Είναι μια πορεία κατηφορική, δεν είναι εύκολη αφού οι κατηφόρες εναλλάσσονται με ανηφόρες, ιδιαίτερα στο τελευταίο κομμάτι της.
Είναι ο μόνος ποταμός του Ολύμπου που έχει συνεχή ροή και τροφοδοτεί με νερό το Λιτόχωρο.
Ο μύθος του Ενιπέα είναι συγκινητικός και εξηγεί το παράδοξο τέλος του ποταμού, ο οποίος δεν εκβάλλει κάπου συγκεκριμένα, αλλά παρά την εντυπωσιακή του αρχή, με τρεις κρυστάλλινες πηγές, χάνεται στα βάραθρα της Πιερίας. Αυτό υποτίθεται ότι ήταν το τίμημα που του όρισε η Ήρα να πληρώσει, επειδή τόλμησε να αγαπήσει την Αφροδίτη – φαίνεται ότι η πάντα ζηλιάρα ως προς τον Δία Ήρα, μαγεύτηκε από τον νεαρό Ενιπέα. Τον καταδίκασε λοιπόν να είναι ποτάμι, πανέμορφο μεν, αλλά με άδοξο τέλος!
Η διαδρομή είναι 12,5χλμ περίπου και διάρκειας 5-6 ωρών. Εντυπωσιακές ορθοπλαγιές, χαράδρες και ρεματιές, γραφικές ξύλινες γέφυρες, καταρράκτες και βάθρες, συνθέτουν ένα υπέροχο φυσικό περιβάλλον και ένα μυθικό σκηνικό, που γοητεύει.
Η αρχή της πορείας μας σημαδεύεται από την βουή του ρέματος του Παλαβού, κύριου τροφοδότη του Ενιπέα. Δευτερεύοντα ρέματα είναι αυτά του Μαυρόλογγου και του Καραγιάννη. Διαβαίνουμε το ξύλινο γεφυράκι, το πρώτο από τα επτά της διαδρομής. Καλοφτιαγμένα, για να αντέχουν στους σκληρούς χειμώνες, και όμορφα, πλαισιώνουν ένα από τα πιο σωστά συντηρημένα μονοπάτια της χώρας μας.
Καλοφτιαγμένα, όμορφα ξύλινα γεφύρια πλαισιώνουν το ποτάμι
Μπαίνουμε σε σκιερό δάσος οξιάς, περνάμε δεύτερο γεφύρι και συνεχίζουμε σε πευκόδασος.Μετά από 40΄ εύκολης πεζοπορίας σε διακλάδωση αντικρίζουμε αριστερά μας την παλιά μονή Αγίου Διονυσίου που χτίστηκε εδώ σε υψόμετρο 800 μέτρων το 1540.
Το σπήλαιο όπου ασκήτεψε ο Άγιος Διονύσιος
Σε απόσταση 15΄ βρίσκεται το σπήλαιο όπου ασκήτεψε ο άγιος, σ’ ένα μικρό εκκλησάκι χτισμένο στο βάθος της σπηλιάς. Η περιοχή αποτέλεσε τόπο καταφυγής τόσο κατά την τουρκοκρατία όσο και στα χρόνια της γερμανικής κατοχής.
Από εδώ ο δρόμος συνεχίζει κατηφορικός μέχρι την κοίτη του ποταμού. Βρισκόμαστε στο μέσο της διαδρομής, αλλά το δυσκολότερο κομμάτι είναι μπροστά μας. Μετράμε τέσσερα ζευγάρια ανηφόρας – κατηφόρας μέχρι να δούμε τις κόκκινες στέγες των σπιτιών του Λιτόχωρου. Είμαστε στην έξοδο πλέον του φαραγγιού, απέναντι από την ορθοπλαγιά της Ζιλνιάς.
Μετά από μια πανέμορφη, καταπράσινη, κοπιαστική, πορεία, πλησιάζουμε στον προορισμό μας.
Φτάνουμε, έτσι στην περιοχή «Οι Μύλοι»που αποτελεί το τέλος της διαδρομής μας, μετά από μια πορεία 12,50 χιλιομέτρων και διάρκειας 5:30ωρών.
Άλλη μια πανέμορφη διαδρομή, στο μοναδικό ποτάμι του Ολύμπου, τον Ενιπέα με τον ΕΟΣ Κοζάνης, πήρε τέλος με επιτυχία.
Συγχαρητήρια σε όλους εμάς!
Κοζάνης 26.07.2020
